Μετά από σχεδόν 98 χρόνια το πιο παλιό ζαχαροπλαστείο τη πόλης στο Αγρίνιο το “ΕΛΒΕΤΙΚΟΝ”,  όπου ήταν γνωστό για τους λουκουμάδες του.

Οι Αγρινιώτες αυτό συμβούλευαν όσους επισκέπτονταν την πόλη τους, να δοκιμάσουν τους λουκουμάδες από το Ελβετικόν.

Ένα από τα πιο διάσημα και πιο παλιά γαλακτοπωλεία-ζαχαροπλαστεία όχι μόνο της πόλης, αλλά όλης της Ελλάδας. Ανήκε στην οικογένεια Ζυγούρη και είχε μεγάλη ιστορία.

Λειτουργούσε από το 1908 στην ίδια πάντα θέση με τη σημερινή και ο πρώτος γνωστός ιδιοκτήτης της, κάπου εκεί στο 1923-1924, ήταν ο καπνέμπορος Κέντρος, ο οποίος μη θέλοντας να συνεχίσει το εμπόριο καπνού με το οποίο καταπιανόταν -κατ’ εξοχήν με την Ελβετία-, ήρθε μόνιμα στο Αγρίνιο, αγόρασε την επιχείρηση και της έδωσε το όνομα Ελβετικόν.

Στην Κατοχή, όταν ιδιοκτήτης ήταν ο Χρήστος Λούζεβιτς, το Ελβετικόν έγινε ένα από τα πρώτα σημεία στην Ελλάδα που έφτιαξε τους περίφημους σιροπιαστούς μπολσεβίκους. Το 1951, ο παππούς των σημερινών ιδιοκτητών, Θεόδωρος, κτηνοτρόφος και τυροκόμος, κατέβηκε από τα χωριά της Άρτας στο Αγρίνιο, μαζί με τα δύο του αδέλφια, για να αγοράσει το γαλακτοπωλείο από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του. «Δραστήριος και πρωτοπόρος, έβγαλε δύο τρίκυκλα μηχανάκια με ψυγεία πάγου γεμάτα παγωτά.

Τα καλοκαίρια, το ένα έφτανε μέχρι την παραλία Τουρλίδα στο Μεσολόγγι και το άλλο μέχρι το παραθαλάσσιο Μενίδι στον Αμβρακικό. Ξεπουλούσαν, ξαναγέμιζαν και πάλι το ίδιο», λένε.

Το κατάστημα, λειτουργούσε από την τρίτη γενιά, ειδικεύονταν κατά παράδοση στα αμυγδαλωτά Αγρινίου, στους εργολάβους, στα μπισκότα και στους ροζέδες. Τα αμυγδαλωτά πεσκέσια είχαν ταξιδέψει στην άλλη άκρη του κόσμου, από την Αγγλία και τη Σουηδία μέχρι τη Νέα Ζηλανδία και την Αμερική. Μια τακτική πελάτισσά τους ανέφερε πως πρέπει απαραιτήτως να αγοράσω βούτυρο πρόβειο που φέρνουν από μικρούς παραγωγούς της περιοχής. Θαυμάσιο!

Εξίσου μεγάλη ζήτηση είχαν η κρέμα, το ρυζόγαλο και το γαλακτομπούρεκο. Όσο για τους περιβόητους λουκουμάδες, μου φαίνεται ότι από αυτούς έκανε όνομα το Ελβετικόν. Παχουλοκομψοί και ζουμεροί, καλοτηγανισμένοι, στρογγυλοί με τρύπα σαν ντόνατς, σερβίρονταν σε πληθωρικές μερίδες είτε με σιρόπι μελιού και κανέλα είτε με μερέντα, και τρώγονται αχόρταγα.

Πληροφορίες από gastronomos.gr

sinidisi.gr