του Άκη Ροδίτη
Φεμινίστριες με το χαρακτηριστικό επιμελώς ατημέλητο styling της αντικομφορμιστικής Αριστεράς διαδήλωσαν στο Σύνταγμα για τη «γυκαικοκτονία» της άτυχης Καρολάιν από τον 32χρονο ημεδαπό σύζυγό της, πιλότο ελικοπτέρου στο επάγγελμα και κάτοικο τρίπατης μεζονέτας στα προνομιακά βόρεια προάστια. Η άτυχη κοπέλα δολοφονήθηκε πριν από 40 μέρες, ενώ αυτές διαδήλωσαν μόλις το περασμένο Σάββατο. Γιατί αν δεν την είχε σκοτώσει ο καλοζωισμένος και πατριαρχικός Έλληνας σύζυγός της, ο δολοφόνος δεν θα ήταν «γυναικοκτόνος» αλλά το θύμα του Καπιταλισμού που του όπλισε το χέρι. Όπως συνέβη και στη «γυναικοκτονία» της εγκύου στη Marfin που ποτέ δεν τις απασχόλησε .Αφού σύμφωνα με το ιδεολόγημά τους, το φύλο του θύματος δεν το προσδιορίζει η βιολογία, αλλά η οικονομική κατάσταση και η εθνικότητα του δολοφόνου.
Γραφικές και υπερβολικές θα σπεύσει να τις χαρακτηρίσει κάποιος. Ακόμα και χαρακτηριστικές περιπτώσεις ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής που από την πρωτοβάθμια φροντίδα έχουν περάσει στο επόμενο στάδιο της ψυχοτρόπου φαρμακολογίας. Μπορεί. Όποια κι αν είναι όμως η ψυχική υγεία των πρωταγωνιστριών, οι δράσεις παρεμφερών υποομάδων και οργανώσεων δεν είναι καθόλου αυθόρμητες και καθόλου ακίνδυνες, ακόμα και αν στους περισσότερους εξ ημών προκαλούν το γέλιο. Είναι καλά σχεδιασμένες, προσεκτικά οργανωμένες και τυποποιούνται στα περισσότερα εγχειρίδια των τακτικών κοινωνικής αναστάτωσης. Το σχέδιο είναι η διάσπαση της κοινωνίας σε πολλές μικρές ομάδες με ειδικά αιτήματα, που δεν ενδιαφέρουν τη μεγάλη πλειοψηφία και που θα αντιδρούν σε κάθε ευκαιρία εν ονόματι ενός απροσδιόριστου και αλλοπρόσαλλου δικαιωματισμού. Φεμινίστριες αντιγυναικοκτόνοι, αντιεμβολιαστές που ποδοπατούν μάσκες, συνταγματολόγοι του καφενείου, οικολόγοι–κυνηγοί ανεμογεννητριών, ορνιθολόγοι που νοιάζονται για τα τρομαγμένα από τα πυροτεχνήματα του οίκου Dior σπουργίτια του Καλλιμάρμαρου, παλαιοημερολογίτες που φλιτάρουν με αγιασμό αγάλματα και χορτοφάγοι αντισπισιστές που διαδηλώνουν για τα δικαιώματα των αμνοεριφίων στη Βαρβάκειο.
Ο «δικαιωματισμός των ομάδων» είναι το masterplan ων κοινωνικών αντιδράσεων της μετά-μνημονιακής και μετά-Covid εποχής. Μια κοινωνία ακτιβιστών τεμαχισμένη σε πολλές μικρές ομάδες οπαδικά δομημένες, που διεκδικούν την επιβολή των δικών τους «δικαιωμάτων» κόντρα στα δικαιώματα των άλλων μέσα σε κλίμα διαρκούς έντασης, όπου όλοι κάτι θέλουν από τους υπόλοιπους και όλοι είναι εναντίων όλων. Μια «μεγάλη αναταραχή και ιδανική κατάσταση» για τον λαϊκιστή πολιτικό που θα αντλήσει ψηφοφόρους από την κατακερματισμένη κοινωνία υποσχόμενος σε όλους τα πάντα «μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο». Επισημαίνεται ότι η οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, ΔΕΝ είναι συμπωματική!
sinidisi.gr
