Του Άκη Ροδίτη.
Όταν προσπαθείς να απευθυνθείς σε ένα πλήθος αρνητών είναι σαν να μιλάς σε τοίχο. Καμιά απόκριση, καμιά επαφή με το περιβάλλον. Ο αρνητής είναι κατά βάση νευρωτικός, αυτοπροσδιορίζεται μέσα από την ένταση, αισθάνεται σημαντικός απασχολώντας την κοινωνία με τα προβλήματά του και δεν θα σταματήσει να ξιφουλκεί με τους ανεμόμυλους για κανένα λόγο. Το πρόσφατο δημοψήφισμα μας απέδειξε ότι σαν είδος καταλαμβάνει την απόλυτη πλειοψηφία. Η ψυχογενής του κατάσταση δε, εξακολουθεί να είναι αμετάβλητη. Το θέμα αλλάζει μόνο, ανάλογα με το εκάστοτε διακύβευμα.
Η φύση της νεύρωσης οφείλεται σε μια εσωτερική διαμάχη και σε απωθημένες επιθυμίες ή ανάγκες που έρχονται σε σύγκρουση με τη συνείδησή του. Οι επιθυμίες και οι σκέψεις του, που παραμένουν απόκρυφες και ασυνείδητες, εξωτερικεύονται ως υπερβολικός φόβος δυσανάλογος προς τον πραγματικό. Και για τους παραπάνω λόγους ο νευρωτικός Αρνητής αντιλαμβάνεται τους Ευρωπαίους εταίρους ως «κατακτητές» και τους επιστήμονες λοιμωξιολόγους ως «τρελούς Φρανκενστάιν», που με το πρόσχημα μιας «ανύπαρκτης πανδημίας» επιδιώκουν να αλλοιώσουν το ελληνορθόδοξο DNA του.
Η παιδαγωγική που δέχεται από το κακό εκπαιδευτικό σύστημα τον ευτελίζει πολιτισμικά και επιβαρύνει τον καταπονημένο ψυχισμό του. Η απαξίωση της ελεύθερης δυτικής σκέψης και η προσκόλλησή του στην αντίστοιχη ανατολική περιορίζουν την ορθή αντίληψή του. Διαβάζει τον Παΐσιο και αναθεματίζει τον Καζαντζάκη. Γνωρίζει τον Πορφύριο και αγνοεί τον Νίτσε. Καιαντί για τον Οδυσσέα τον Πολυμήχανο, ταυτίζεται τελικά με τον καπάτσο φουκαρά της οθωμανικής περιόδου, τον Καραγκιόζη.
Το κλίμα που δημιουργεί η μειοψηφική Αριστερά, όπου η συνήθης δραστηριότητα της Αστυνομίας εμφανίζεται ως η απόδειξη κλίματος «αστυνομικής βίας», τον βρίσκει σύμφωνο και τον βολεύει. Αντιλαμβάνεται την τήρηση του νόμου ως παρέκβαση και ξεπερνάει τους ιδεολογικούς διαχωρισμούς για να συμπράξει μαζί της στην υπονόμευση μιας βασικής λειτουργία του κράτους. Αυτή της προστασίας της έννομης τάξης και της δημόσιας υγείας.
Το τελευταίο διάστημα μάλιστα και πάνω στη κορύφωση της τελικής φάσης της πανδημίας, ο Αρνητής επιφυλάσσει για όλους εμάς που τον υπομένουμε το «καλύτερο» και εμφανίζεται με αντιφατικό τρόπο ως «κουρασμένος». Από την επιβολή των περιοριστικών μέτρων που ποτέ δεν τήρησε, αυθυποβαλλόμενος με χαρακτηριστική ευκολία σε μια κατάσταση που του επιβάλλει εντέχνως η συντεταγμένη παραπληροφόρηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και την «κούρασή» του αυτή την εκδηλώνει «κορωνοπαρτάροντας» σε πλατείες και πανεπιστημιακούς χώρους, με τη συμμετοχή του σε κηδείες και καταλήψεις, και σε διαδηλώσεις με το πρόσχημα της καταπάτησης των δικαιωμάτων του οποιουδήποτε, οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Ο εχθρός όμως, όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ, περιμένει την κούραση του αντιπάλου. Και οι κουρασμένοι είναι αυτοί που πάντα χάνουν τη μάχη…
sinidisi.gr
