Δεν θα μπορούσα μιλώντας για τον Πλάτανο να παραλείψω έναν καλό άνθρωπο, έναν άξιο ταλαντούχο τεχνίτη κατεργασίας σιδήρου που δεν είναι άλλος από τον κυρ-Παρασκευά τον Κουρελή.

Ένας καλός οικογενειάρχης, άνθρωπος δυναμικός και πρώτος νοικοκύρης καταγόμενος από ένα διπλανό χωριό την Αρτοτίβα (Αχλαδόκαστρο) και φερμένος σα γαμπρός στον Πλάτανο εδώ και πολλά χρόνια.

Ο κυρ-Παρασκευάς έχει από τους πιο καλοφτιαγμένους κήπους του Πλατάνου να μην πω όλης της ορεινής Ναυπακτίας.

Έχει τις ντοματούλες του, τα κολοκυθάκια και τις μελιτζάνες, τα αγγουράκια και γενικά όλα τα κηπευτικά που του χρησιμεύουν στη μαγειρική του. Μην ξεχάσω να πω ότι είναι εξαίσιος μάγειρας, τις κότες του τις έχει περιποιημένες λες και μένουν όχι σε κοτέτσι αλλά σε κανονικό μοσχοβολημένο σπιτάκι, τα κουνελάκια του και φυσικά τις όμορφες γάτες του.

Τα Χριστούγεννα φτιάχνει χωριάτικα παραδοσιακά λουκάνικα και τα ψήνει στο τζάκι πίνοντας κόκκινο κρασί από τα σταφύλια που έχει ήδη τρυγήσει.

Είναι τυπικός και διακριτικός άνθρωπος, έχει να πει πάντα ένα καλό λόγο για όλους και είναι πάντα αληθινός. Ότι έχει να πει το λέει έξω από τα δόντια.

Δεν του λείπει το χιούμορ και ας πέρασε αρκετά στη ζωή του.

Με τις ιστορίες που σου διηγείται σε μεταφέρει σε άλλες εποχές ξέγνοιαστες.

Του αρέσει πολύ το περπάτημα μέχρι το εργοστασιάκι του όπου ανάβει το εικονοστάσι της Αγίας Παρασκευής που έχει κομψοτεχνήσει με περίσσιο μεράκι και οι βόλτες μέχρι τον Αϊ – Γιώργη και τον Αϊ- Λιά. Του αρέσει να κάθεται στην πλατεία με τον φίλο του τον μπαρμπα -Γιώργο τον Κουκιά και να θυμούνται τα παλιά πίνοντας σόδα ή λεμονάδα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μας λέει ιστορίες για την γνωριμία του και την ευτυχία του με τη σύζυγό του, για τα χρόνια της κατοχής και να τον περιτριγυρίζει μια έντονη θλίψη. «Δύσκολα τα χρόνια τότε… ο κόσμος δεν είχε να φάει» λέει και δείχνει σα να βουρκώνει. «Ευτυχώς που εσείς οι νέοι δεν γνωρίσατε αυτά τα χρόνια παιδάκι μ’. Σήμερα έχετε όλα τα καλά».

Ο κυρ-Παρασκευάς ήταν σιδηρουργός. Είχε το δικό του σιδηρουργείο και φιλοτεχνούσε ωραία κάγκελα, πόρτες και κάθε λογής σιδερικό για γεωργική και οικοδομική χρήση.

Είχε μεγάλο μεράκι για τη δουλειά του και την αγαπούσε πολύ. Δυστυχώς πάνω στη μεγάλη αφοσίωση που είχε, του συνέβη ένα ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει το χέρι του. Ευτυχώς χάρη στη γρήγορη κινητοποίηση ελικοπτέρου διακομίστηκε έγκαιρα στο νοσοκομείο όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και όλα πήγαν κατ’ ευχή. Αυτό το περιστατικό αντί να τον πτοήσει τον έκανε ακόμα πιο δυνατό και μάχιμο στη ζωή του. Έστησε το εργοστασιάκι του με μεγάλο μεράκι σαν μουσείο και έχει εκθέσει στην εξωτερική του πρόσοψη τα διάφορα εργαλεία που ο ίδιος κατασκεύασε: φτυάρι – τσαπί – αξίνα – σκεπάρνι – σφυρί – αμόνι – μασιές για τη φωτιά και πολλά άλλα.

Ο κυρ-Παρασκευάς θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου γιατί από μικρό παιδί τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό και πρόσχαρο να περιφέρεται τ’ απογεύματα στην πλατεία του χωριού. Έναν άριστο νοικοκύρη και καλό άνθρωπο. Μακάρι όλοι στην ηλικία του να έχουν τέτοιο σθένος και πυγμή.

Του εύχομαι να είναι χιλιόχρονος και να συνεχίσει να μας γεμίζει με τις εμπειρίες του.

της Αγγελικής Δεδοπούλου

Πολιτικός Επιστήμων

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ  ΣΤΗ ‘’ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ’’ Τεύχος 49 ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2011

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

e-nafpaktia.gr