Του Λίνου Υφαντή,
Η Μάχη του Αγίου Βλασίου ή Κορομηλιάς έγινε στις 15 Ιανουαρίου 1823 και αναφέρεται σε 16 στροφές του Εθνικού Ύμνου. Αναπαράστασεις της μάχης με μαζική συμμετοχή κατοίκων γίνονταν για περισσότερο από 20 χρόνια στο σημείο της Μάχης, άνωθεν των κατασκηνώσεων της Χριστιανικής Ένωσης Αγρινίου. (https://www.agrinionews.gr/san-simera-15-01-1823-200-chronia-ti-niki-karaiskaki-ston-agio-vlasi/). Αντίστοιχα είχε γίνει και συνέδριο και εκδόθηκαν πρακτικά για τη συγκεκριμένη κομβική για την επανάσταση μάχη. Συνταρακτική ωστόσο είναι μια έμμεση μαρτυρία του Μήτσου Χατζόπουλου που αλιεύθηκε το 1892 στην εφημερίδα “Το άστυ” με τίτλο “Το παγωμένο μνήμα” για την τύχη των αμάχων μέσα στο χωριό. Αναφέρει ότι ο Άγιος Βλάσης ύστερα από τη συγκέντρωση των στρατευμάτων από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη “έμεινε στην τύχη του” . Λέει ότι “Κανά δυο χωριανοί είχαν βαλθεί κάτω στα Κελάκια να δώσουν χαμπάρι στους άλλους ότι έρχονται οι Τούρκοι, πλάκωσαν το σούρουπο κατατρομαγμένοι. Οι Τούρκοι έρχονταν πεζούρα και καβάλλα μαζί, μέσα στους γκρεμνούς και στις μέλισσες. Ψυχή από παλληκάρι στο χωριό. Όλους τους μάζεψε ο Καραϊσκάκης ψηλά στην Κορομηλιά και απέμειναν μονάχα τα γερόντια και τα γυναικόπαιδα. ..Μαζεύτηκαν ίσα με εκατό ψυχές μέσα στην εκκλησία του χωριού-κανά δυο γερόντι άδραξαν με τρεμάμενο χέρι ένα καρυοφύλλι και τα γυναικόπαιδα καρτέρησαν αρματωμένα με τσεκούρια και κοτρόνια του βουνού στα χέρια. Σιγαλιά νεκρά βαθυτάτη βασίλευε μέσα στην εκκλησία. Ένα καντηλάκι έχυνε λίγο φως και έξω το χιόνι αδιάκοπο .
Άξαφνα μια φωνή τρόμου βγήκε από όλα τα στήθια και όλοι έτρεξαν ο ένας απάνω στον άλλον κατακίτρινοι, τρομασμένοι στην πόρτα. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας μια μεγάλη αναλαμπή με ουράνιες φλόγες μια φωτιά τρομακτική έζωνε τα σπίτια του χωριού….και ανάμεσα στην αναλαμπή μια άσπρη φουστανέλλα έτρεχε από πόρτα σε πόρτα με ένα αναμμένο δαυλί στα χέρια. Το καιε το χωριό του ο καπετάν Πεσλής για να μην τον κάψουν οι Τούρκοι, αφάνιζε με τα ίδια του τα χέρια τα ιερά και αγιασμένα σπιτάκαι για να μη τα ποδοπατήσει το βάρβαρο τουρκικό ποδάρ. Και μέσα στο τρέξιμο το φοβερό που έκαναν οι ελατένιες στέγες των σπιτιών και τον κρότο που έκαναν οι τοίχοι που γκρεμίζονταν οι δυστυχισμένοι χωρικοί σωριασμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, οι γυναίκες με τα βυζανιάρικα στα στήθια, οι γέροι και τα παιδιά ολόγυρα τρεμουλιασμένα στέκονταν κοιτάζοντας με δακρυσμένα μάτια τις φλόγες να καίνε τα σπίτια τους…Και εκεί που το βουνό άστραφτε και κοκκίνιζε πέρα για πέρα ξεμύτισεαν και πλάκωσαν ξαφνικα ουρλιάζοντας οι Τούρκοιι από την άκρη της Δεντριάς. Μια φωνή ακούστηκε απελπισμένη:
-Απάνω στον Αηλιά! Στον Αηλιά!
Και όλο το κύμα των δυστυχισμένων πήρε τον ανήφορο παραλυμένο, αδύνατο, κατατρομασμένο. Αλλά δεν ανέβηκαν την πρώτη ραχούλα ακόμα και σταμάτησαμ. Βήμα δεν μπορούσαν να κάνουν ψηλά. Οι γερόντοι έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον μέσα στις σκεπασμένες με χιόνι γούρνες του βουνού, τα παιδιά σκόνταφταν και χτυπούσαν πάνω στα έλατα…Το χιόνι σκληρό έπεφτε πάνω τους..Καίγονταν το χωριό από άκρη σε άκρη και η αναλαμπή της πυρκαγιάς φώτιζε τον κατάψηλο βράχο τουθ Αηλιά από πάνω τους ίσιον σα μαχαίρι. Αδύνατο να ανέβουν το βουνό. Ζύγωσαν και οι Τούρκοι στο χωριό. Σαν το βρήκαν έρημο και καμμένο, άναψε η λύσσα τους .Τρεις χιλιάδες σκυλιά πήραν τον ανήφορο.
-Στα Αλέστια! Στα Αλέστια έριξαν μια φωνή ολα τα στόματα. Εκεί μπορούσαν να σωθούν γιατί δεν μπορούσε να πατήσει ποδάρι τούρκου…”
Πως θάφτηκε η μάνα με το παιδί της στο χιόνι όταν το είδε παγωμένο
Χάθηκαν από τους Τούρκους και στα μισά της διαδρομής οι 100 περίπου άμαχοι άρχισαν να μετριώνται . Όπως λέει ο Μήτσος Χατζόπουλος “Ξεδιπλώθηκαν τότε ξυλιασμένοι και γέροι και γυναικόπαιδα ψυθιρίζοντας σιγά και τρομαγμένα το όνομα του ενός στο αυτί του άλλο. Είδαν ότι έλειπε η Φωτεινή του παπά Αποστόλη, νιόνυφη λυγερή μαζί με το πέντε μηνών παιδάκι. Ο άνδρας της ήταν κλεισμένος στο ταμπούρι της Κορομηλιάς και περίμενε τους Τούρκους…Ο παπάς γέροντας πρόβαλε στη μέση και γύριζε σε όλους τους παρευρισκόμενους μέσα στο σκοτάδι ψυθιρίζοντας “Μην είσαι η Φωτεινή γιέ μου; “Όχι παπούλη” του αποκρίνταν. Ξαφνικά ακούγεται το αλάλαγμα των Τούρκων που τους εντόπισαν και άρχισαν να τους καταδιώκουν. Τότε ο Χατζόπουλος περιγράφει γλαφυρά τη σκηνή που η μάνα βρήκε παγωμένο το 5 μηνών παιδάκι της στο χιόνι:
“Το παιδί μου χωριανοί, το παιδί μου..! Ακολούθησαν οι φωνές θρήνου του ιερέα παππού του, όμως οι άλλοι άμαχοι του σύστησαν να σωπάσει γιατί οι τούρκοι θα εντόπισαν τη θέση τους. Ακολουθεί η συγκλονιστική περιγραφή του χαμού του παιδιού:
“Τη φτωχή μητέρα! την πλάκωσε το χιόνι τόση ώρα αντάμα με το παιδί στηνα γκαλιά της. Είχε σωριασθή ολόγυρά της μεγάλος σωρός . Το παιδάκι της είχε ναρκωθεί από ώρα και το σφιγκε στα στήθη της καταναρκωμένη και αυτή. Άκουγε τους τούρκους που έρχονταν πίσω της …Απέμεινε αμίλητη, ξυλιασμένη με αγκαλιασμενο το όμοροφο παιδί της σφιχτά, σφιχτά όσο που αγάλι αγάλι οι πυκνές τουλούπες του χιονιού την αποσκέπασαν βαθειά όλη τη νύχτα μέσα στο παγωμένο μνήμα της…Τη θυμόνταν ακόμα στο χωριό και κάθε διαβάτης που θα διαβή από το παγωμένο μνήμα της κάνει και έναν σταυρό…”
agrinionews.gr
