Μια σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη στο Ισραήλ έχει αναζωπυρώσει τις θεωρίες σχετικά με την τύχη της μυστηριώδους Κιβωτού της Διαθήκης – του ιερού χρυσού κιβωτίου που, σύμφωνα με τη Βίβλο, περιείχε τις Δέκα Εντολές και και συμβόλιζε τη θεϊκή παρουσία ανάμεσα στους Ισραηλίτες.
Αρχαιολόγοι που πραγματοποιούν ανασκαφές στον βιβλικό τόπο Τελ Σιλό, στα κεντρικά υψίπεδα της αρχαίας περιοχής του Εφραίμ, υποστηρίζουν ότι έχουν εντοπίσει τα ερείπια μιας πέτρινης δομής.
Η κατασκευή αυτή, όπως επισημαίνουν, φαίνεται να ταιριάζει στις διαστάσεις και τα χαρακτηριστικά της Σκηνής του Μαρτυρίου – του κινητού ιερού χώρου όπου, σύμφωνα με τις Γραφές, φυλασσόταν η Κιβωτός πριν από την ανέγερση του Ναού στην Ιερουσαλήμ.
«Εντοπίσαμε ένα μνημειώδες κτίριο από την Εποχή του Σιδήρου Ι που ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τις βιβλικές προδιαγραφές. Είναι προσανατολισμένο ανατολικά-δυτικά και έχει εσωτερική αναλογία 2 προς 1 – χαρακτηριστικά που περιγράφονται με ακρίβεια στην Έξοδο».
Η ομάδα εντόπισε επίσης περισσότερα από 100.000 οστά ζώων – κυρίως από πρόβατα, αίγες και βόδια – με αξιοσημείωτο ποσοστό να προέρχεται από τη δεξιά πλευρά των ζώων. Σύμφωνα με το Λευιτικό 7, τα δεξιά μέρη προορίζονταν για τις ιερατικές προσφορές, γεγονός που ενισχύει τη θεωρία περί λατρευτικής χρήσης του χώρου.
«Τα ευρήματα αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν σύμπτωση», υπογράμμισε ο Δρ Στρίπλινγκ σε δηλώσεις του στο Christian Broadcasting Network (CBN).
«Οι ενδείξεις για τελετουργικές θυσίες είναι συντριπτικές και σε απόλυτη συμφωνία με την περιγραφή της Βίβλου».
Η κεραμική που εντοπίστηκε στον ίδιο χώρο χρονολογείται επίσης στην ίδια περίοδο, ενισχύοντας περαιτέρω τη σύνδεση με την εποχή της Σκηνής του Μαρτυρίου, η οποία σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιούνταν επί σχεδόν τέσσερις αιώνες μέχρι να χτιστεί ο Ναός στην Ιερουσαλήμ από τον Σολομώντα.
Η αρχαία πόλη Σιλό κατείχε εξέχουσα θέση στην ιστορία του Ισραήλ, καθώς ήταν το πρώτο σταθερό λατρευτικό κέντρο του έθνους μετά την Έξοδο από την Αίγυπτο. Εδώ τοποθετήθηκε η Σκηνή του Μαρτυρίου και εδώ υπηρέτησε ως αρχιερέας ο Ηλεί, όπως αναφέρεται στο 1ο βιβλίο του Σαμουήλ.
Η αφήγηση των Γραφών περιγράφει μια δραματική στιγμή όταν οι Ισραηλίτες, ευρισκόμενοι σε πόλεμο με τους Φιλισταίους, μετέφεραν την Κιβωτό στο πεδίο της μάχης αναζητώντας θεϊκή ενίσχυση – μόνο για να υποστούν μια οδυνηρή ήττα.
Η Κιβωτός καταλήφθηκε, οι γιοι του Ηλεί σκοτώθηκαν, και όταν ο υπέργηρος αρχιερέας έλαβε την τραγική είδηση, έπεσε από το κάθισμά του και σκοτώθηκε.
Ο Δρ Στρίπλινγκ εκτιμά ότι η πρόσφατη ανακάλυψη ενδέχεται να αντιστοιχεί στην ίδια πύλη της πόλης όπου ο Ηλεί πέθανε, σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση.
Στο εσωτερικό της κατασκευής, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν έναν τεράστιο διαχωριστικό τοίχο που χωρίζει τον χώρο σε δύο τμήματα – μια δομή που θυμίζει τον διαχωρισμό του Αγίου από το Άγιο των Αγίων, όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Εξόδου (κεφ. 26). Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, φυλασσόταν η ίδια η Κιβωτός, η οποία εθεωρείτο η γήινη κατοικία της θείας παρουσίας.
Το Λευιτικό (16:2) προειδοποιεί για την αγιότητα του χώρου, τονίζοντας ότι ακόμη και ο αρχιερέας δεν έπρεπε να εισέρχεται απερίσκεπτα στον Άγιο Τόπο:
«Ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Πες στον Ααρών, τον αδελφό σου, να μην μπαίνει στον Άγιο Τόπο οποιαδήποτε στιγμή, ώστε να μην πεθάνει».
