Ο φωτογράφος Αντώνης Νικολόπουλος τράβηξε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες, σε αυτόν τον ελληνικό τόπο, που έχει ακόμα κάτι από παράδεισο…
Στράβωνας την ονόμαζε Κυνία λίμνη. Σήμερα είναι μια ένας μοναδικός υγροβιότοπος με εδάφη που αλλού καλύπτονται από βελανιδιές, αλλού από κουμαριές, πουρνάρια, ασπαλάθια και αγριελιές. Ζαρκάδια, αγριογούρουνα και λύκοι φωλιάζουν εκεί. Δρυοκολάπτες, πετρίτες, χρυσαετοί και χρυσογέρακα πετούν στον ουρανό της. Στα αγριοκάλαμα, τα αρμυρίκια, τις ιτιές και και τις λεύκες βρίσκουν κατάλυμμα τα πουλιά της λιμνης.
Ένα πυκνό αρχιπέλαγος μικρών νησίδων, οι Εχινάδες, εκτείνονται δυτικά των εκβολών του Αχελώου. Στις λιμνοθάλασσες συναντάς τις μαγικές εικόνες που δημιουργεί η παραδοσιακή αλιεία ―οι χοβιοί και οι τσιπούρες πιάνονται ακόμη και με τα χέρια. Τράϊνες, παραγάδια, καλαμίδια, πυροφάνια όλα σε δράση αλλά και τα μοναδικά ανά την Ελλάδα «σταφνοκάρια» δηλαδή τα σκάφη με το οριζόντιο δίχτυ που με μοχλό ανεβαίνει απότομα όταν περνούν τα ψάρια και τα πιάνει. Όμως ο βασικός και γενικευμένος τρόπος αλιείας γίνεται στα «ιβάρια» με ειδικές παγίδες που τοποθετούνται στα στόμια επικοινωνίας των λιμνοθαλασσών με την ανοιχτή θάλασσα του Πατραϊκού Κόλπου.
Τα ψάρια, καθώς βγαίνουν στην ανοιχτή θάλασσα για να γεννήσουν (ή για να βρούν δροσερά νερά το Καλοκαίρι και ζεστά το Χειμώνα) πιάνονται σ’ αυτές τις παγίδες που λέγονται «πήρες» και από εκεί τα βγάζουν με απόχες οι ψαράδες. Η ψαρο-γαστρονομία της περιοχής είναι φημισμένη. Κάθε είδος ψαριού έχει την εποχή του, δηλαδή μια περίοδο που είναι παχύ και που ωοτοκεί. Η καλύτερη περίοδος για τα περισσότερα είδη είναι μεταξύ Ιουλίου – Οκτωβρίου. Τότε οι ψαράδες παίρνουν από τις «μπάφες» (τους θηλυκούς κέφαλους), το περίφημο αυγοτάραχο.Και το χειμώνα, είναι η εποχή για Χέλι, Λαυράκι και Γοβιό.
Όμως ο χειμώνας γίνεται όμορφος από το πλήθος των πουλιών που ξεχειμωνιάζουν εδώ: Οι πάπιες και οι φαλαρίδες φτάνουν τα 25.000 άτομα. Σκαρλίδες και τουρλίδες φτάνουν τα 15.000 άτομα και είναι ο μεγαλύτερος από κάθε άλλο ελληνικό υγρότοπο. Υπάρχουν και 3000 βροχοπούλια. Αλλά και Λεπτοόραμφοι Γλάροι. Αβοκέτες, ερωδιοί και κορμοράνοι.
Και αρπακτικά του ουρανού (ψαραετοί, βασιλαετοί, στικταετοί και θαλασσαετοί) που βρίσκουν την τροφή τους εφορμώντας στα νερά. Ο φωτογράφος Αντώνης Νικολόπουλος τράβηξε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες, σε αυτόν τον ελληνικό τόπο, που έχει ακόμα κάτι από παράδεισο…
― Επιστημονικά στοιχεία από τον Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου
Πηγή: www.lifo.gr
