Στο άκουσμα της πρότασης περιήγηση στο Αγρίνιο πολλοί μένουν άφωνοι. Γιατί να επισκεφτεί κανείς μια μεσογειακή πόλη, με κλίμα αρκετά υγρό, που γνώρισε την ευμάρεια των δεκαετιών μετά το 1980 σβήνοντας την ιστορία της σε πολλά σημεία και που τώρα ψάχνει να βρει το δρόμο της μέσα σε συνθήκες κρίσης. Κι όμως ο αληθινός περιηγητής ψάχνει πάντα να βρει κάτι που αξίζει και που αυτό που βρίσκει, συχνά τον αποζημιώνει. Κι έτσι στο Αγρίνιο ακόμα κι ο πιο απαιτητικός μπορεί να εκπλαγεί ευχάριστα. Η μόνη δυσκολία είναι η πρόσβαση που όλοι ευελπιστούν ότι τελικά θα βελτιωθεί με την κατασκευή της πολύπαθης εθνικής οδού της δυτικής Ελλάδας (ΙΟΝΙΑ).
Οι λόγοι λοιπόν για την επίσκεψη, που δίνουν κι ένα κλίμα για το πώς αποκτά μια νέα ταυτότητα η πόλη έχουν να κάνουν κύρια με την ιστορία και τη γαστρονομική παράδοση που με βάση, τι άλλο το ψητό αρνί σε όλες του τις εκδοχές απογειώνει. Έτσι:
– 1ο Τι καλύτερο από επίσκεψη στις μεγάλες καπναποθήκες και στο Παπαστράτειο. Το σύγχρονο πολιτιστικό κέντρο, πρότυπο αρχιτεκτονικής και λειτουργικής μελέτης, που χτίστηκε το 1984, με δωρεά της εταιρείας Παπαστράτος ΑΒΕΣ. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη, που διαθέτει χιλιάδες τόμους και σπάνια βιβλία, ιδρύθηκε το 1961 και ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1964 με δωρεά των αδελφών Παπαστράτου.
– 2ο Οι καπναποθήκές Παπαστράτου. Το συγκρότημα στο σύνολό του αποτελείται από τρία κτίσματα με το τριώροφο κεραμοσκεπές κτίριο που εκτείνεται επί της οδού Δεληγιώργη, να δεσπόζει.
– 3ο Μια βόλτα στα εναπομείναντα αρχιτεκτονήματα που αποτυπώνουν τη μεγάλη παράδοση του τόπου. Στο αναγεννημένο αρχοντικό Ξυνοπούλου ή στην Τράπεζα της Ελλάδος.
– 4ο Στο αρχαιολογικό μουσείο, που παρότι μικρό και έχον ανάγκη αναμόρφωσης και νέας μουσειογραφικής και μουσειολογικής μελέτης αποτελεί λαμπρό κτίσμα, με εντυπωσιακή κυκλική πρόσοψη, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’60 με δωρεά των αδελφών Παπαστράτου. Αξίζει να δείτε κάποια λίγα αλλά μοναδικά ευρήματα από την ελληνιστική νεκρόπολη της αρχαίας Καλυδώνας. Δεσπόζει η μαρμάρινη θύρα από το μεγάλο τάφο μακεδονικού τύπου, ο οποίος αποκαλύφθηκε το 2009 κι το νοτιότερο ταφικό μνημείο μακεδονικού τύπου στην Ελλάδα.
– 5ο Μια επίσκεψη στα προσφυγικά της γειτονιάς του Αγίου Κωνσταντίνου, που τα λίγα σπίτια της εποχής θυμίζουν το μεγάλο ξεριζωμό και τα ματωμένα χώματα αλλά και το θαύμα της ενσωμάτωσης των προσφύγων της Ιωνίας.
– 6ο Απέναντι στο Μουσείο υπάρχει ένα στολίδι της ελληνικής ξενοδοχείας το MARPESSA small luxury hotel. Ένα από τα ελάχιστα διατηρητέα του Αγρινίου, κατοικία, η οποία συστεγαζόταν με τις αποθήκες καπνού που συντηρούσε η τότε ιδιοκτήτρια οικογένεια, με έντονα τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού.
– 7ο Αξίζει μια περιήγηση στα κρεοπωλεία της πόλης όπου τα ψητά ήδη από το πρωί είναι έτοιμα. Μη χάσετε την ευκαιρία για degustation με κοκορέτσι κι αν κάνετε κέφι δοκιμάστε το με μους φέτας ή με τοπικά γιαούρτια από τις μικρές τυροκομικές μονάδες.
– 8ο Βόλτα και ψώνια στα μικρά τυροκομεία, όπου τα φρέσκα γαλακτοκομικά αποτελούν τις καλύτερες γεύσεις πρωινού.
– 9ο Τα πολύβουα μικρά καφέ όπου μπορείς να πιάσεις ειδικά τις καθημερινές το ρυθμό της πόλης.
– 10ο Μια βόλτα στους πεζοδρόμους που αν και κυριαρχούνται από τα οικήματα του 70 και 80 εντούτοις λόγω της υπογειοποίησης των καλωδίων «παίρνουν» ανάσες.
Πάνω απ΄ όλα η περιήγηση μετράει και η διάθεση να καταλάβεις το τοπικό ιδιόχρωμα. Χωρίς βέβαια αναφορά στη γύρω περιοχή που κρύβει θετικές μεγάλες εκπλήξεις.
