γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΠΑΝΤΑ, όταν γράφω για τέτοιου είδους προβλήματα ("κουσούρια" τα λέω εγώ), τα οποία μας συνοδεύουν ως ενήλικους, τονίζω πως είναι αποτέλεσμα σχέσεων ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, πως η ρίζα τους βρίσκεται στα παιδικά μας χρόνια και τον τρόπο που μας μεγάλωσαν οι γονείς, απ' τη στιγμή της γέννησής μας και μετά...

- Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ εικόνα εαυτού, η οποία συνδέεται ή είναι αποτέλεσμα μιας χαμηλής αυτοεκτίμησης, δεν είναι καθόλου αθώα, κυρίως κατά την εφηβεία κι αμέσως μετά, όταν πλέον αρχίζουμε ν' αλλάζουμε, απομακρυνόμαστε απ' το γονεϊκό περιβάλλον και πάμε για σπουδές, για δουλειά κ.ο.κ.. Εκεί μακριά, ανάμεσα σε άλλους αγνώστους, όπως είναι οι συμφοιτητές π.χ. και δίχως τους - καταπιεστικούς και υπερπροστατευτικούς συνήθως - γονείς πάνω απ' το κεφάλι μας, "φανερώνεται" και το ποιοι είμαστε, ποια προσωπικότητα "χτίστηκε" καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας. Το αν έχουμε μία αρνητική εικόνα εαυτού επομένως, θα "δείξει" τότε, όπως κι αν έχουμε θετική εικόνα κι αυτοεκτίμηση. Αυτά τα δύο, πάνε "πακέτο" συνήθως! Όσοι κι όσες - και συμβαίνει περισσότερο στις γυναίκες, όσον αφορά την εξωτερική τους εμφάνιση τουλάχιστον - βρεθούν αντιμέτωποι με μία αρνητική εικόνα εαυτού και με χαμηλή αυτοεκτίμηση, θα έχουν ένα σωρό προβλήματα ν' αντιμετωπίσουν, δυστυχώς...

- ΑΥΤΗ η αρνητική εικόνα για τον εαυτό μας, όσοι/όσες την έχουμε και το αντιλαμβανόμαστε απ' την εφηβεία και μετά, είναι αποτέλεσμα κάποιας, άστοχης τουλάχιστον, συμπεριφοράς των γονιών κυρίως, αλλά κι άλλων σημαντικών προσώπων του γονεϊκού περιβάλλοντος, προς τα παιδιά τους. Γονείς που ΔΕΝ αναδεικνύουν τα θετικά στοιχεία του κάθε παιδιού κι εστιάζουν μόνο στ' αρνητικά, το επικρίνουν γι' αυτά ή - και το χειρότερο - το συγκρίνουν με τα ΘΕΤΙΚΑ στοιχεία άλλων, λέγοντας κι εκείνα τα: "εσύ δεν ξέρεις" ή "εσύ δε μπορείς" και "κοίτα τον τάδε που προκόβει" κι άλλα πολλά, θεμελιώνουν, σταδιακά και σταθερά, την αρνητική εικόνα εαυτού και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που θ' αποκαλυφθούν αργότερα, με δυσάρεστα αποτελέσματα που δε μπορώ να τ' αναφέρω τώρα, λόγω χώρου. Μία άλλη φορά ίσως...

- ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ είναι πως μπορεί ν' αλλάξει ο τρόπος σκέψης αυτών των ατόμων, όμως πάντα με βοήθεια και υποστήριξη ειδικών. Θα βρεθεί έτσι, από πού πηγάζει ο αρνητισμός, θα βρεθεί τρόπος ώστε ν' αποκαλυφθούν και τα θετικά στοιχεία που μπορεί και να είναι πολλά, θα βελτιωθεί και η όλη κατάσταση. Αρκεί να παραδεχτεί το πρόβλημα αυτός/αυτή που το έχει και να δεχτεί τη βοήθεια...

- ΚΑΙ ΝΑ συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως, μέσα στην κοινωνία, υπάρχουμε εμείς (ο εαυτός μας), υπάρχουν και κατώτεροι από εμάς, αλλά και πάρα πολλοί ανώτεροί μας! Και δίχως κόμπλεξ...