Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ξέρεις την Αμφιλοχία. Είναι η διάσημη γραβιέρα της, η φιλαρμονική, που έχει παίξει σε ολόκληρο τον πλανήτη, η όμορφη θέα της με τον Αμβρακικό Κόλπο. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν αξίζει να τη μάθεις.
Έτσι λοιπόν και εμείς αποφασίσαμε να φτάσουμε ως εκεί και να περιηγηθούμε στα στενά της. Πριν όμως περάσουμε σε αυτή καθ’ αυτή την ξενάγηση ας αναφέρουμε μερικά ιστορικά στοιχεία για την πόλη.
Η περιοχή στην οποία βρίσκεται η Αμφιλοχία κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στη θέση της, βέβαια, υπήρχε η αρχαία ακαρναϊκή πόλη Λιμναία, τα ερείπια της οποίας έχουν διασωθεί σε έναν λόφο, αρκετά κοντά στο ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας.
Μεγάλο ενδιαφέρον εντοπίζεται και στην ονομασία της. Ο βασιλιάς Αμφίλοχος, σύμφωνα με τον Παυσανία, ύστερα από την πτώση της Τροίας εγκαταστάθηκε στην περιοχή και δημιούργησε το δικό του βασίλειο. Εξ ου και η Αμφιλοχία.
Εάν ρωτήσει κανείς τους ηλικιωμένους που ζουν σε αυτή αλλά και τριγύρω, θα ακούσει το όνομα «Καρβασαράς». Το όνομα έχει οθωμανική προέλευση και συνδέεται με τα διερχόμενα καραβάνια που έκαναν στάση στην πόλη κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η περιοχή είχε πάντοτε μεγάλη εμπορική και στρατιωτική σημασία καθώς αποτελούσε τον κόμβο σύνδεσης της Ακαρνανίας και της Αιτωλίας με την Ήπειρο.
Σήμερα στην πόλη υπάρχει ακόμη λιμάνι το οποίο εξυπηρετεί εμπορικά πλοία που διασχίζουν το Ιόνιο Πέλαγος. Ο τριγύρω χώρος, βέβαια, το καλοκαίρι, χρησιμοποιείται για διάφορες συναυλίες με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου που κάνουν το πέρασμά τους στα πλαίσια των καλοκαιρινών τους tour.
Η ξακουστή τυρόπιτα και τα φρέσκα ψάρια που φεύγουν από τα ξημερώματα
Φτάνουμε στην Αμφιλοχία στις 10 το πρωί. Η πρώτη στάση που κάνουμε φυσικά είναι στο τυροπιτάδικο του Μίλτου που βρίσκεται αρκετά κοντά στον κεντρικό κόμβο και ταΐζει καθημερινά τόσο τους κατοίκους της πόλης αλλά και όσους φτάνουν σε αυτή από τα γύρω χωριά για να κάνουν τις δουλειές τους.
Η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού είναι η στρογγυλή τυρόπιτα. Ο λόγος, όμως, για τον οποίο είναι γεμάτο το μαγαζί κάθε πρωί είναι η κουβέντα που γίνεται με το αφεντικό επί παντός επιστητού. Από ποδόσφαιρο και μπάσκετ μέχρι πολιτικά και άλλα διάφορα κοινωνικά θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα.
Αφού τρώμε και λέμε μερικές κουβέντες με τους υπόλοιπους θαμώνες, συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς την παραλία. Το μάτι μας πέφτει αμέσως πάνω στα καΐκια των ψαράδων που επεξεργάζονται τα δίχτυα τους.
Ψάρια δεν υπάρχουν ούτε για ζήτημα. Έχουν φύγει όλα από τα ξημερώματα, όπως μας λένε χαρακτηριστικά. «Όποιος προλάβει τρώει φρέσκο ψάρι Αμβρακικού. Οι άλλοι ας μείνουν στα κατεψυγμένα» λέει γελώντας ένας και συνεχίζει τη δουλειά του.
Ο νέος αυτοκινητόδρομος που άλλαξε την Αμφιλοχία
Απέναντι υπάρχουν μερικά καφέ. Μπορεί να είμαστε σε περίοδο γιορτών αλλά κανένα από τα μαγαζιά δεν είναι γεμάτα. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν υπήρχε περίπτωση να συνέβαινε πριν από μερικά χρόνια. Όταν όλοι όσοι ταξίδευαν για τη Λευκάδα, την Πρέβεζα, την Άρτα και τα Γιάννενα θα έπρεπε να περάσουν αναγκαστικά από εκεί.
Η δημιουργία του νέου αυτοκινητόδρομου που περνάει πια αρκετά έξω από την πόλη λειτούργησε και θετικά και αρνητικά για την πόλη, σύμφωνα με τους κατοίκους της. Υπάρχουν μερικοί που υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο χαλάρωσε την πόλη από τη φασαρία και τον τεράστιο όγκο οχημάτων -και κυρίως φορτηγών- που περνούσαν καθημερινά από τους δρόμους της πόλης «χωρίς να αφήνουν ούτε μία δραχμή».
Στην αντίπερα όχθη υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έτσι ερήμωσε η αγορά της Αμφιλοχίας. Η αλήθεια και σε αυτή την περίπτωση είναι κάπου στη μέση. Η κωμόπολη, ο μόνιμος πληθυσμός της οποίας, σύμφωνα και με την τελευταία απογραφή του 2021, δεν ξεπερνά κατά πολύ τους 3 χιλιάδες κατοίκους, είναι ό,τι πρέπει για να ζει κανείς μια ήρεμη ζωή.
Περπατώντας, όμως, κανείς στους κεντρικούς της δρόμους θα παρατηρήσει αρκετά κατεβασμένα ρολά και ερειπωμένα καταστήματα που κάποτε είχαν ζωή.
Η κίνηση πια, όπως σημειώνουν άνθρωποι που την περπατούν καθημερινά, έχει μεταφερθεί στην παραλία και κυρίως στον πλακόστρωτο δρόμο πίσω από αυτή.
Η λαϊκή που είναι ό,τι πρέπει για όσους ψάχνουν αγνή πρώτη ύλη
Για καλή μας τύχη σήμερα έχει λαϊκή. Οι πάγκοι είναι στημένοι καθ’ όλο το μήκος του δρόμου. Στην αρχή τα μανάβικα και ύστερα τα ρούχα. Οι πάγκοι με τα φρούτα και τα λαχανικά μάς τραβούν την προσοχή.
Αυτές οι λαϊκές είναι ό,τι πρέπει για ανθρώπους που πραγματικά ενδιαφέρονται να βρουν ατόφια πρώτη ύλη καλλιεργημένη από παραγωγούς που δεν τους απασχολεί τόσο η ποσότητα όσο η ποιότητα. Άλλωστε μιλάμε για μια μικρή αγορά. Πόσα να πουλήσουν;
Όλοι όσοι βρίσκονται στη λαϊκή δείχνουν να γνωρίζονται καλά μεταξύ τους. Ανταλλάσσουν ευχές, ρωτάνε για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, δίνουν ραντεβού για καφέ. Όλοι οι παραγωγοί από την άλλη είναι ιδιαίτερα δεκτικοί στον φωτογραφικό φακό. Κι ας παίρνουν αρνητική απάντηση όταν τους ενημερώνουμε ότι δεν είμαστε από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι.
Στο τέλος του δρόμου βγαίνουμε και πάλι στην παραλία. Και πιο συγκεκριμένα στο γηπεδάκι του μπάσκετ, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα και είναι σίγουρα στη λίστα με τα πιο όμορφα της Ελλάδας. Άλλωστε δε βρίσκεις και κάθε μέρα τερέν μπορείς να κάνεις τα σουτάκια σου και ακριβώς δίπλα να έχεις τη θάλασσα.
Η αθλητική ιστορία της πόλης δεν είναι ιδιαίτερα πλούσια. Για αρκετά χρόνια διέθετε ισχυρό τμήμα μπάσκετ, ενώ στο ποδόσφαιρο η μεγαλύτερη επιτυχία του Αμφίλοχου ήταν η συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής το μακρινό 1978. Η έδρα των ομάδων της πόλης βρίσκεται στο δημοτικό στάδιο της Αμφιλοχίας, μερικά μέτρα έξω από αυτή και δίπλα στους λόφους.
Πιο πέρα από το γηπεδάκι έχουν καθίσει ορισμένοι ψαράδες που προσπαθούν να βγάλουν κάτι με τα καλάμια τους. Το ψάρεμα, όμως, θέλει υπομονή. Και αυτοί δείχνουν να έχουν άπειρη.
«Σήμερα δε βλέπω να είναι καλή μέρα» λέει ένας ψαράς στον διπλανό του. Τα νερά του Αμβρακικού είναι λάδι και ο ήλιος τόσο δυνατός που αντανακλούν την πόλη. Μια πόλη μη τουριστική που αξίζει να ανακαλύψετε.
Άκης Κατσούδας - reader.gr
